یکی از عوامل مؤثر بر زمان واکنش دوره بی پاسخی روانشناختی است، که دو محرک بافاصله ی بسیار کوتاهی نسبت به هم ارائه می شوند، به علت کاهش فاصله ارائه بین دو محرک، زمان پاسخ به محرک دوم افزایش می یابد. در بسیاری از مهارت های حرکتی ارائة دو محرک در فاصلة زمانی نزدیک به هم باعث ایجاد تاخیر در پاسخ به محرک اصلی می شود. به این تأخیر که احتمالاً باعث ایجاد خطا در پاسخ نیز می شود دورة بی پاسخی روانشناختی گفته می شود.هدف این پژوهش تأثیر تعداد محرک-پاسخ (قانون هیک) و فاصله بین دو محرک بر دوره بی پاسخی روانشناختی است.تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح درون گروهی بود بدین منظور تعداد 15 نفر از دانشجویان پسر ورزشکار دانشگاه شهید چمران اهواز با میانگین سنی 20 تا 25 سال به صورت نمونه گیری در دسترس هدفمند انتخاب شدند. از تمامی شرکت کنندگان آزمون تکلیف دوگانه تعداد محرک-پاسخ با استفاده از دستگاه دوره بی پاسخی روانشناختی گرفته شد. این آزمون شامل چهار تعداد محرک-پاسخ مختلف برای محرک اول و دوم و چهار فاصله ی زمانی بین دو محرک بود. علاوه بر این داده ها با استفاده از آزمون های آماری تحلیل واریانس یک راهه ی 4×4 با اندازه گیری مکرر همراه با آزمون پیگردی بنفرونی استفاده گردید.یافته ها:نتایج آزمون تحلیل واریانس چندراهه نشان داد که تعداد محرک-پاسخ ، فاصله زمانی بین دو محرک معنادار است. به طوری که در تعداد محرک های بالا و فواصل زمانی کمتر بین دو محرک بیشترین زمان بی پاسخی روانشناختی رخ داد. به نظر میرسد که با افزایش فاصله ی زمانی بین دو محرک دوره بی پاسخی روانشناختی کاهش می یابد و در تعداد محرک-پاسخ های بالاتر آزمودنی ها دارای دوره بی پاسخی روانشناختی طولانی تری می باشند.به نظر می رسد در تعداد محرک-پاسخ های بیشتر، بر طبق نظریه تک کانالی ولفورد، به دلیل اینکه کانال دیرتر خالی می شود، دورة بی پاسخی روانشناختی طولانی تری رخ می دهد. همچنین اگر زمان بین دو محرک که اولی برای گول زدن حریف است کوتاه باشد، احتمال غلبه بر حریف افزایش نی یابد.

هدف هدف این پژوهش مطالعه اثربخشی توانبخشی شناختی مغز بر سرعت پردازش اطلاعات و دوره بی پاسخی روانشناختی در کودکان با اختلال یادگیری خاص است. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی است که با طرح پیش آزمون. _ پس آزمون همراه با گروه گواه انجام شد. 24 نفر از کودکان مبتلاء به اختلال یادگیری خاص شهرستان اهواز در این تحقیق شرکت کردند. پس از انجام مرحله پیش آزمون (ثبت نمرات، سرعت پردازش اطلاعات و دوره بی پاسخی روانشناختی)، شرکت کنندگان به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 8 جلسه و در طی 4 هفته تحت مداخله تمرینات شناختی مغز قرار گرفت. پس از اتمام جلسات مداخله، یک بار دیگر آزمون سرعت عکس العمل و دوره بی پاسخی روانشناختی از شرکت کنندگان دو گروه به عمل آمد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس انجام شد و در سطح معناداری 05/0 >p تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نتایج نشان داد که در مقیاس سرعت پردازش اطلاعات (010/=p) و نیز دوره بی پاسخی روانشناختی (001=p) بین گروه های تجربی و کنترل تفاوت معنادار وجود دارد و عملکرد گروه تجربی بهتر از گروه کنترل است. نتیجه گیری به طور کلی می توان گفت که مداخله هشت جلسه ای رویکرد توانبخشی شناختی مغز بر سرعت پردازش اطلاعات و دوره بی پاسخی روانشناختی در کودکان با اختلال یادگیری خاص تاثیر مثبت دارد.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر دو روش tDCS آندی و کاتدی مغز و ناهمزمانی محرک- پاسخ ها بر سازگاری عقب گرد در شرایط خستگیِ ذهنی حاد بود.روش پژوهش: شرکت کنندگان 39 پسر (20 تا 24 سال) بودند. ابزارها شامل برگۀ رضایت آگاهانه، پرسشنامۀ دست برتری ادینبورگ، ابزار زمان واکنش دوگانه، نرم افزار استروپ، پرسش نامۀ مقیاس آنالوگ دیداری (VAS-F) و دستگاه تحریک جریان مستقیم فراجمجمه ای (tDCS) بود. شرکت کنندگان در پیش آزمون در دو شرایط غیرخستگی و خستگی ذهنی با ابزار زمان واکنش دوگانه آزمون شدند. آزمون ها شامل دو محرک-پاسخ دیداری سه انتخابی (حروف و رنگ) با ده SOAs مختلف بود. سپس افراد به صورت تصادفی در سه گروه تحریک آندال، کاتدال و شم قرار گرفتند مداخله شامل چهار جلسۀ متوالی 20 دقیقه تحریک tDCS بر روی ناحیۀ  DLPFCبود. یک روز و 4 روز پس از آخرین جلسۀ تحریک، آزمون ها تکرار شد. برای تحلیل استنباطی، از تحلیل واریانس مرکب و آنووای یکراهه در سطح معناداری 0/05 استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که بین SOAs مختلف در زمان پاسخ به محرک اول که نمایشی از سازگاری عقب گرد است، تفاوت وجود دارد و در فواصل پایین، زمان پاسخ به محرک اول کمتر است. همچنین بین زمان پاسخ به محرک اول در فواصل بین محرکی پایین بین شرایط خستگی و غیرخستگی تفاوت وجود دارد. با این حال، اثرگذاری tDCS کاتدی و آندی بر RT1 بسیار اندک بود. نتیجه گیری: به طور کلی نتایج نشان داد که حداقل برخی از جنبه های مرکزی مربوط به پاسخ می تواند به صورت موازی پردازش شود. خستگی نیز بر این پردازش موازی تأثیر دارد.

مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی تسهیل و تداخل معنایی محرک اول بر زمان واکنش دوم بود. ظرفیت پردازش اطلاعاتی انسان محدود است. از راه های بررسی این محدودیت انجام تکلیف در شرایط تحریک دوگانه است.روش: برای دستیابی به اهداف این مطالعه 17 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه شهید چمران با میانگین سنی 23.45±1.54 سال به صورت در دسترس انتخاب شدند. از شرکت کنندگان آزمون تکلیف دوگانه اثر استروپ با استفاده از دستگاه تکلیف دوگانه اثر استروپ بر دوره بی پاسخی روان شناختی گرفته شد. این آزمون شامل چهار فاصله زمانی 50، 100، 300 و 900 هزارم ثانیه بین دو محرک در سه حالت خنثی، همخوان و ناهمخوان برای محرک اول و دوم بود.یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس اندازهگیری مکرر با سطح معناداری (p>0.05) نشان داد که تسهیل در محرک اول همخوان نسبت به محرک های خنثی و ناهمخوان باعث کاهش زمان واکنش به محرک دوم همخوان و خنثی شد. نیاز به تغییر فرایندهای توجه در تکلیف دوگانه در وضعیت محرک دوم ناهمخوان، باعث عدم تاثیر معنی دار تقدم محرک اول همخوان و خنثی بر محرک دوم ناهمخوان شد.نتایج: با توجه به این یافته ها پیشنهاد می شود که از انجام هم زمان تکالیف دوگانه با ظرفیت پردازشی بالا یا تقسیم توجه در تکالیفی که خودکار نشده اند، اجتناب نمود. همچنین، حداقل زمان لازم برای نمایش محرک ها جهت آغاز فرایندهای تسهیل و تداخل معنایی، 100 هزارم ثانیه است.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر تحریک الکتریکی فراجمجمه ای بر توجه انتخابی در شرایط تکلیف دوگانه انجام گرفت. این پژوهش از نوع نیمه تجربی بود. بدین منظور تعداد 28 نفر از دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز با میانگین سنی 25.32±2.46 سال به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب، و سپس به طور تصادفی به دو گروه آزمایشی و شم تقسیم شدند. از تمامی شرکت کنندگان آزمون تکلیف دوگانه اثر استروپ قبل و بعد از تحریک الکتریکی فراجمجمه ای به عمل آمد. این آزمون شامل چهار فاصله زمانی 50، 100، 300 و 900 هزارم ثانیه بین دو محرک در سه حالت اثر استروپ در شرایط تکلیف دوگانه بود. نتایج آزمون تحلیل واریانس مرکب نشان داد که میانگین زمان واکنش گروه آزمایشی به طور معناداری از گروه شم بهتر بود، در نتیجه تحریک الکتریکی قطعه پیش پیشانی قشر مغز باعث کاهش اثر دوره بی پاسخی روانشناختی می شود. پس تحریک الکتریکی، ظرفیت توجه یا سرعت پردازش اطلاعات را در انسان بهبود می دهد.

با توجه به اهمیت آماده سازی در پاسخ به دو محرک در موقعیت های گوناگون ورزشی، هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر زمان پیش دوره و فواصل زمانی بین دو محرک در دوره بی پاسخی روان شناختی در ورزشکاران بود. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح درون گروهی بود و از نظر هدف در حوزه پژوهش های بنیادی-کاربردی است. بدین منظور 50 نفر از دانشجویان پسر ورزشکار دانشگاه شهید چمران اهواز با دامنه سنی 45/47± 1/22 سال به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده لپ تاپ ایسوز با قدرت پردازش پنج هسته ای، پرسشنامه دست برتری ادینبورگ، نرم افزار و سخت افزار ابزار سنجش دوره بی پاسخی روان شناختی بود. شرکت کنندگان به دو محرک دیداری (انتخابی) که به فاصله زمانی کمی از هم ارایه می شدند، با سریع ترین شکل ممکن پاسخ می دادند. آزمون ها به صورت تکلیف دوگانه و تکلیف تکی در پیش دوره های 1، 2، 4 و8 ثانیه و فاصله های بین محرکی 100، 250، 500 و 800 میلی ثانیه به صورت تصادفی گرفته شد. داده ها با استفاده از میانگین، انحراف معیار و تحلیل واریانس درون گروهی در سطح معنا داری (05/0

جریان شناسی خداناباوری جدید و معضلات پیش روی دینداران از جمله مسائلی است که در این سال ها، الاهی دانان مسیحی را به موضع گیری واداشته است. خداناباوری جدید، خوانشی جدید از الحاد است که هجمه ای خصمانه علیه هر گونه دین باوری، به ویژه دیانت مسیحی را سرلوحه فعالیت های خود قرار داده است. در سال های منتهی به دهه اول قرن بیست ویکم، دفاعیه های متعهدان به دین در برابر این هجمه جدید رو به فزونی گذاشته است. در این مقاله، پاره ای از استدلال های متالهان مسیحی در دو دسته کلی استدلال های مبتنی بر گزاره های علمی و استدلال های کلامی فلسفی در دفاع از دین را گزارش می کنیم و ارزیابی مختصری از آنها خواهیم داشت.